Ինչպես հայտնում է AZERTAC-ը, հոդվածը հիմնականում անդրադառնում է Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի Ֆրանսիա կատարած վերջին պաշտոնական այցին, պետության ղեկավար Էմանուել Մակրոնի հետ հանդիպմանը և նրանց հայտարարություններին։ Նշվում է, որ Ֆրանսիան և Հայաստանը կապված են պատմական կապերով, քանի որ Ֆրանսիայում ապրում է ավելի քան 600 հազար հայ, հետևաբար Ֆրանսիան մասնակցում է Հայաստանի զինանոցի հզորացմանը, ինչը Ադրբեջանի կողմից ոչ միանշանակ է ընկալվում։ Պաշտոնական Բաքուն Ֆրանսիային մեղադրում է Հայաստանի հարձակողական քաղաքականությանն աջակցելու և հարևանների հետ պատերազմի դրդելու մեջ։

Հարցազրույցում Ադրբեջանի պաշտոնական ներկայացուցիչը նաև ընդգծել է, որ Հայաստանը պաշտոնապես չի հրաժարվել Ադրբեջանի նկատմամբ իր տարածքային պահանջներից, քանի որ 1990-2000-ական թվականներին Հայաստանում ընդունված բազմաթիվ փաստաթղթերում արտացոլված են աշխարհագրական և տարածքային պահանջներ Ադրբեջանի նկատմամբ։

Այս օրենսդրական ակտերը դեռ գործում են, ինչը կարելի է համարել խաղաղության համաձայնագրի կնքման հիմնական խոչընդոտներից մեկը։ Մյուս կողմից, այս փաստաթղթերի առկայությունը գնահատվում է որպես խաղաղության հաստատման հարցում Հայաստանի անհետաքրքրության դրսևորում։ Բացի այդ, այս փաստաթղթերը միջազգային իրավունքի լուրջ խախտում են, քանի որ միջազգային հանրությունը, երբ Ադրբեջանը 1992 թվականին անդամակցեց ՄԱԿ-ին, Ղարաբաղը ճանաչեց որպես Ադրբեջանի տարածք։ Սակայն, Հայաստանը դեռ օկուպացիայի տակ է պահում ադրբեջանական գյուղերը և Ադրբեջանի դեմ բողոք է ներկայացրել Հաագայի միջազգային դատարան։

Պարզաբանելով հայկական կողմի անհեթեթ պնդումները, թե Ադրբեջանը հավակնություններ ունի Հայաստանի տարածքների նկատմամբ, Էլչին Ամիրբեկովը հարցազրույցում ասել է, որ Ադրբեջանը կողմնակից է բոլոր տրանսպորտային ուղիների բացմանը՝ որպես խաղաղության պայմանագրի դրական արդյունք։ Հայաստանը, որը փակ է պահում իր սահմանները Ադրբեջանի և Թուրքիայի հետ, որի ճանապարհները Վրաստանի հետ ձմռանը անանցանելի են և հարմար կապեր ունի միայն Իրանի հետ, այս հարցում երկընտրանքի առաջ է։