Մենք զարգանալով ազատագրել ենք մեր հողերը: Քանի որ զարգացումը մեր հաղթանակի հիմքն է: Եթե չլիներ տնտեսական զարգացում, եթե չունենայինք տնտեսական անկախություն, եթե չապահովեինք դա, չէինք կարողանա ձեռք բերել անհրաժեշտ ժամանակակից զենքեր: Հետեւաբար, այս հանդիսավոր արարողությունը այստեղ անցկացնելու մեջ կա մեծ խորհրդանշական իմաստ: Նորարարություն, զարգացում, հզորություն. Սրանք հիմնական գործոններն են: Եվ երկրի սերը: Քանի որ այս բուլվարի հիմքը սերն է դեպի Հայրենիքը:

Ինչպես հաղորդվել է, այսօր Բաքվում տեղի է ունեցել հայկական ռազմավարի պուրակի բացման հանդիսավոր արարողությանը: Բացման արարողությանը ներկա էր նախագահ Իլհամ Ալիևը:

Երբ ես 2003 թ.-ին եկա իշխանություն և ստանձնեցի Նախագահի պաշտոնը, ես խոստացա պաշտպանել տարածքային ամբողջականությունը, և ես պահեցի այդ խոստումը: Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը պահպանվել է 17 տարի շարունակ: Հակառակ թշնամու բոլոր ջանքերին ՝ ոչ մի զիջում չկատարվեց:

Երեսուն տարի շարունակ հայ-ադրբեջանական, ղարաբաղյան հակամարտությունը չեր լուծվում: Բայց մեր խնդիրները սկսվել են դրանից առաջ ՝ ավելի ճիշտ 1987 թվին: Քանի որ 1987 թ.-ին Հեյդար Ալիևին հեռացնելով բոլոր պաշտոններից, ներառյալ Քաղբյուրոյի անդամի, հայերը հնարավորություն ունեցան, և նրանք օգտվեցին այդ հնարավորությունից:

Մենք պետք է պատրաստվեինք Ղարաբաղյան երկրորդ պատերազմին և պատրաստվեցինք: Ապահովվեց քաղաքական կայունություն, քաղաքացիական միասնություն: Զգալով ժողովրդի աջակցությունը ՝ իրականացվեցին շատ վստահ բարեփոխումներ, և քաղաքական իրավիճակն արդեն բարելավվել է: Միջազգային մակարդակում միջազգային կազմակերպությունների կողմից ընդունվել են կարևոր որոշումներ և բանաձևր:

Ադրբեջանական ժողովուրդը լայն գաղափար ունի պատերազմի մասին: Ամանակի ընթացքում մենք տեղեկատվություն կտրամադրենք առանձին գործողությունների մասին: Բայց 44-օրյա Հայրենական պատերազմը ցույց տվեց մեր ուժը, կամքը և միասնությունը: Դա ցույց տվեց, որ ադրբեջանական ժողովուրդը երբեք չի հաշտվի այդ իրավիճակի հետ:

Թող Աստված ողորմի մեր բոլոր նահատակներին: Աստված թող համբերություն տա նրանց հարազատներին: Մեր նահատակների հարազատների համար մխիթարությունն այն է, որ նրանք իրենց կյանքը զոհաբերեցին հանուն Հայրենիքի: Մխիթարանքն այն է, որ մեր հողերն ազատագրվել են, և մեր տարածքային ամբողջականությունը վերականգնվել է: Միևնույն ժամանակ, այն մխիթարանքն է, որ պատերազմի դաշտում վրեժ լուծեցինք մեր նահատակների համար: Մեր նահատակների արյունը գետնին չմնաց: Մենք պատերազմի դաշտում վրեժ լուծեցինք, ինչպես Երկրորդ, այնպես էլ առաջին ղարաբաղյան պատերազմների նահատակների արյան համար, ինչպես նաև անմեղ մարդկանց, Խոջալուի զոհերի և ռազմաճակատի մյուս խաղաղ բնակիչների համար:

Այսօր ես և իմ ընկերները ապրում ենք մեր կյանքի ամենաերջանիկ, հպարտ պահերը: Հաղթական Գերագույն Գլխավոր հրամանատարի գլխավորած ադրբեջանական բանակի քաջ և հաղթական զինվոր և սպա լինելը իսկապես հպարտություն է, որին հավատում էր մեր ժողովրդի ազգային Մեծ Առաջնորդ Հեյդար Ալիևը և մեծ հույսեր էր կապում այդ բանակի աչագայի հետ: Մենք հաղթեցինք Հայրենական պատերազմում, որը սկսվեց «Երկաթե բռունցք» գործողությունով: Այս հաղթանակը մեր պետության և մեր բանակի հաղթանակն է: Այս հաղթանակը մեր ժողովրդի միասնության, հայրենասիրության և համերաշխության հաղթանակն է: Այս հաղթանակը, պարոն Նախագահ, ձեր անձնական հաղթանակն է՝ մեր գերագույն գլխավոր հրամանատարը:

Շուշայի գործողությունից հետո Հայաստանը ծնկի իջավ: «Շուշա» գործողությունն առանձին պատմություն է, դրա մասին շատ կխոսվի: Բայց ոչ բոլորը, ովքեր գնում են Շուշա, կարող են պատկերացնել, թե ինչպես են ազատագրել անառիկ ամրոցը, երբ տեսել են այդ ցից ժայռերը: Բայց պրոֆեսիոնալիզմի, քաջության, հերոսության և ազգային ոգու շնորհիվ մենք ազատագրեցինք Շուշան, և թշնամին ծնկի իջավ, խոնարհվեց մեր առջև, բարձրացրեց սպիտակ դրոշ, ընդունեց իր պարտությունը, կապիտուլյացիայի ակտ ստորագրեց նոյեմբերի 10-ին, և մենք առանց կրակ արձակելու ազատագրեցինք Քելբաջարը, Լաչինն ու հետ վերցրինք նաև Աղդամի շրջանի գրավյալ մասը:

44-օրյա հայրենական պատերազմում, որը Ադրբեջանի պատմության փառահեղ էջերից մեկն է, մեր մեծ հաղթանակը մեր ազգային առաջնորդ Հեյդար Ալիևի երազանքն ու կտակն է:

Պատիվ ունեմ և հպարտ եմ, որ մասնակցել եմ 44-օրյա Հայրենական պատերազմում տարած Հաղթանակին: Մենք նաև հնարավորություն ունեցանք պայքարելու մեր հայրենիքի յուրաքանչյուր թիզի համար, և, ի վերջո, ստացվեց փառահեղ Հաղթանակ, որը փորագրվեց Ադրբեջանի պատմության մեջ որպես փառավոր տարեգրություն: