Սփյուռքի հետ աշխատանքի պետական կոմիտեում Zinvor.info-յին հայտնել են, որ Եվրոպայի ադրբեջանական կանանց միավորման՝ «Անա Վեթեն»-ի անունից Նիդեռլանդների խորհրդարանի Ներկայացուցիչների պալատի նախագահ Վերա Բերգկամպին ուղղված նամակում նշվում է ադրբեջանական համայնքի՝ որը ներառում է Նիդերլանդներում բնակվող 15000 ադրբեջանցիների, մտահոգությունը՝ կապված Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև իրավիճակի սրման և այս հարցում ստորին պալատի միակողմանի, կողմնակալ դիրքորոշման հետ։ Մեր հայրենակիցները Ստորին պալատին կոչ են արել՝անաչառ, արդար և հավասարակշռված դիրքորոշում որդեգրել Ադրբեջանի նկատմամբ, օբյեկտիվորեն գնահատել տեղի ունեցող իրադարձությունները։

«Որպես Նիդեռլանդների քաղաքացիներ՝ մենք ձեզ և ձեր գործընկեր պատգամավորներին կոչ ենք անում օբյեկտիվորեն գնահատել այն, ինչ կատարվում է մեր պատմական հայրենիքում, որտեղ ապրում են մեր հարազատներն ու բարեկամները, և հավասարակշռված դիրք գրավել՝ ուղղված խաղաղությանը, այլ ոչ թե Հարավային Կովկասի տարածաշրջանում հակամարտությունը խորացնելուն։ Մենք մտահոգված ենք, որ ստորին պալատը չի արձագանքում Հայաստանի կողմից միջազգային մարդասիրական իրավունքի դրույթների մշտական և համակարգված խախտումներին։ Չնայած Հայաստանի վարչապետի կողմից՝ 2020 թվականի նոյեմբերի 10-ին պատերազմի դադարեցման մասին հայտարարության ստորագրմանը, պաշտոնական Երևանը շարունակում է ադրբեջանական տարածքների ականապատման քաղաքականությունը։ Անցյալ տարվա օգոստոսին Ադրբեջանի օկուպացիայից ազատագրված տարածքներում հայտնաբերվել է 2021 թվականին արտադրված 2728 հակահետևակային ական։ Այսինքն՝ մինչ ձեր խորհրդարանը Հայաստանին սատարող բանաձևեր է ընդունում, այս երկիրը շարունակում է ականապատման հանցավոր քաղաքականությունը, որի արդյունքում զոհվել է 268 մարդ, այդ թվում՝ 9 երեխա, մեկ կին, 3 լրագրող»,- ասված է նամակում։ Նշվել է նաև, որ հոլանդացի պատգամավորների անընդունելի պահվածքը հանգեցրել է նրան, որ Հայաստանը շարունակել է արյունալի հանցագործություններ կատարել։

Ընդգծվել է, որ 2020 թվականի պատերազմի ավարտից հետո 28-ամյա հայկական օկուպացիայից ազատագրված տարածքների միայն 8 տոկոսն է ականազերծվել, իսկ 750 հազար ադրբեջանցի փախստականներ և հարկադիր վերաբնակներ դեռևս չեն կարողանում վերադառնալ Ղարաբաղում իրենց բնակության վայրեր։ «Սա լուրջ տնտեսական, սոցիալական և հումանիտար խնդիր է ողջ հասարակության համար։ Ի վերջո, այս մարդկանց մեջ կան մեր հարազատները։ Միթե՞ նրանք ոչ մի իրավունքներ չունեն, թե՞ մարդու իրավունքները հայ ժողովրդի մենաշնորհ է»։ - ասվում է խոսնակին ուղղված նամակում։