Այս մասին հայտնում է Zinvor.info-ն՝ հղում անելով Ադրբեջանի ԱԳՆ մամուլի ծառայությանը

«Ադրբեջանը, որպես մարդասիրական ժեստ և միջազգային մարդասիրական իրավունքով ստանձնած պարտավորություններին համապատասխան, 2020 թվականի պատերազմից հետո ազատ է արձակել և հայրենադարձել ավելի քան 200 կալանքի տակ գտնվող հայերի, ովքեր գտնվում էին ռազմագերիի կարգավիճակում կամ համարվում էին կալանավոր։ Ադրբեջանում պահվող բոլոր հայ ռազմագերիների և քաղաքացիական անձանց հետ վարվել են 1949 թվականի Ժնևի կոնվենցիաների պահանջներին համապատասխան, նրանք չեն ենթարկվել խոշտանգումների, նվաստացման կամ անմարդկային վերաբերմունքի։ Նրանցից յուրաքանչյուրը կալանքի տակ գտնվելիս ստացել է բժշկական օգնություն և հետազոտություն, ԿԽՄԿ-ն պարբերաբար հանդիպել է նրանց հետ և կապեր հաստատել նրանց ընտանիքների հետ: Սակայն, երբ Ադրբեջանը նրանց վերադարձրեց Հայաստան, նրանցից ոմանք բանտարկվեցին և հարցաքննվեցին Հայաստանի իշխանությունների կողմից:

Պատերազմական հանցագործները, անջատողական առաջնորդները և կալանքի տակ գտնվող հայկական ծագումով մնացած անձինք կա՛մ մեղադրվել կամ դատապարտվել են ռազմական հանցագործությունների, էթնիկ զտումների, ռազմական ագրեսիայի, խոշտանգումների և այլ լուրջ հանցագործությունների համար, կամ նրանց նկատմամբ հետաքննությունը շարունակվում է: Ադրբեջանն իրավունքներ և պարտականություններ ունի այդ հանցագործությունների հետաքննման և քրեական հետապնդման համար՝ Ժնևի կոնվենցիաներին համապատասխան և, ընդհանուր առմամբ, միջազգային և ներքին օրենսդրությանը համապատասխան: Այս կալանավորումներն ունեն պատշաճ իրավական հիմք և չեն ոտնահարում կալանավորների իրավունքները։ Նույնիսկ եթե կալանավորները ռազմագերիներ էին, Ժնևի երրորդ կոնվենցիայի համաձայն, ռազմագերիները, որոնք հետապնդվում են հանցագործության համար, որի համար կարող են մեղադրվել, կարող են կալանավորվել մինչև այդպիսի վարույթի ավարտը և, անհրաժեշտության դեպքում, մինչև իրենց պատժի ավարտը: .

Ավելի նպատակահարմար կլիներ, եթե ԵՄ-ն իր ուշադրությունը դարձներ ադրբեջանցի ռազմագերիների և քաղաքացիական գերիների, ինչպես նաև անհետ կորած ադրբեջանցիների նկատմամբ Հայաստանի վատ վերաբերմունքի ապացույցներին: Հայկական ագրեսիայի սկզբից ի վեր ավելի քան 3890 ադրբեջանցի անհետ կորել է, նրանց ճակատագիրն անհայտ է մնում։ Անհետ կորածների թվում են 3171 զինվորականներ և 719 քաղաքացիական անձինք (այդ թվում՝ 71 երեխա, 267 կին և 326 տարեց մարդիկ):