Ինչպես հայտնում է Zinvor.info-ն, Բաքվի զինվորական դատարանում դատավոր Զեյնալ Աղաևի նախագահությամբ և դատավորներ Ջամալ Ռամազանովի և Անար Ռզաևի (պահեստային դատավոր Գյունել Սամեդովա) կազմով տեղի ունեցած դատական նիստում մեղադրյալներից յուրաքանչյուրին տրամադրվել է թարգմանիչ՝ իրենց խոսած լեզվով, ինչպես նաև դատապաշտպան։

Դատական նիստին մասնակցել են մեղադրվող անձինք, նրանց պաշտպանները, տուժողներից մի քանիսը, նրանց իրավահաջորդներն ու ներկայացուցիչները, պետական մեղադրող կողմը պաշտպանող դատախազները։

Արայիկ Հարությունյանը, պատասխանելով՝ պետական մեղադրանքը պաշտպանող գլխավոր դատախազի ավագ օգնական Վուսալ Ալիևի, ինչպես նաև պետական մեղադրողներ Ֆուադ Մուսաևի և Վուսալ Աբդուլլաևի հարցերին, հայտարարել է, որ 1990-ական թվականներին Ռոբերտ Քոչարյանը, Մուրադ Պետրոսյանը, Մանուչուրյանը և մյուսները ժամանակին եղել են հանրահավաքների կազմակերպիչներ և ղեկավարել «շարժումը» Ադրբեջանի երբեմնի օկուպացված տարածքներում։ Նա նաև նշել է, որ հիշում է, թե ինչպես 1988-1990 թվականներին Խանքենդիում ապրող ադրբեջանցիները լքեցին իրենց տները. «Հիշում եմ, թե ինչպես է պայթեցվել կամուրջը (նկատի ունի Խալֆալիչայ գետի կամուրջը – խմբ.):

Նա հայտնել է, որ ինչ-որ փողոցում լսել է ադրբեջանական տների այրման, սպանությունների ու կողոպուտների մասին։ Սակայն մեղադրյալը հաստատել է, որ ինքը տեղյակ չէ դատարանում հնչեցված դեպքերի մասշտաբներից. «Ես չգիտեի, որ այդքան սպանություններ ու բռնություններ են եղել, չգիտեի նաև, որ քրեական գործեր են հարուցվել։

Լսեցի ու տեսա, որ Խանքենդիում ադրբեջանցիները խնդիրներ են ունեցել նույնիսկ, օրինակ, խանութից ինչ-որ բան գնելու հետ։ Ինչ վերաբերում է նրան, որ ադրբեջանցիները լքել են իրենց տները, ապա վստահաբար կարող եմ ասել, որ դա իրենց կամքով չի եղել»։

Մեղադրյալը նույնպես հաստատել է սպանությունների առկայությունը. «Այո, սպանություններ շատ են եղել, նույնիսկ եղել են դեպքեր, երբ հայերը սպանել են հայերին, այսինքն՝ հայերը ոչ միայն ադրբեջանցիների դեմ են հանդես եկել, եղել են նաև հայերի սպանություններ՝ հայերի կողմից կենցաղային և քաղաքական հողի վրա Ղարաբաղում, Խանքենդիում բարձրաստիճան պաշտոնյա է սպանվել»։

Ա.Հարությունյանը նշել է նաև Խանքենդիում սպանված պաշտոնյայի անունը. «Նրա անունը Վալերի Գրիգորյան էր, նրա սպանության մի քանի վարկած կա, մեկը Բաքու մեկնելն ու ադրբեջանցիների հետ հանդիպելն է, երկրորդ վարկածն այն է, որ նրան սպանել են զբաղեցրած պաշտոնի պատճառով։ Փաստն այն է, որ նա սպանվել է Բաքվից վերադառնալուց հետո, ինչը նշանակում է, որ ամեն դեպքում առաջին վարկածն է»։

Հերթական դատական նիստը նշանակվել է ապրիլի 17-ին։